ظاهراً یک خصوصیت میان بیشتر آماتورها مشترک است و آن اینکه همه ی آنها زمانی به دنبال دنباله دارهای ناشناخته گشته اند. کارولین هرشل، خواهر ویلیام هرشل معروف، از نخستین جویندگان دنباله دار بود. تئودور فیلیپس که ذکرش رفت، از برجسته ترین رصد کننده های دنباله دار بود. و. ف. دنینگ هم که کارهای منظمش در رصد سیارات و دنباله دارها بسیار با اهمیت است، حرفه ی اصلیش حسابداری بود. او در سال 1916 رگبار شهابی را با کانونی در حوت کشف کرد که وابسته به دنباله دار پون – وینه که بود. دنینگ به خاطر کارهای با ارزشش درباره ی شهاب ها، به دریافت مدال طلای انجمن سلطنتی بریتانیا نائل شد.
در میان شکارچیان دنباله دار، چهره های فراموش ناشدنی بسیارند. کائورو ایکیا پسر بی تجربه ی بازرگانی ورشکسته در ژاپن، با تلسکوپ دست ساز خود دنباله دارهایی کشف کرد که نه فقط برای خود او، بلکه برای کشورش نیز اسباب افتخار شد. تیر او در سال 1342/1963 به هدف نشست و ایکیای 19 ساله دنباله دار جدیدی کشف کرد.