کشف یک فواره کیهانی

تلسکوپ فضایی هرشیل ستاره ای را کشف نموده که آب را با فشار بسیار زیاد به فضای بین ستاره ای پرتاب میکند

پژوهشگرانی که در دیگر گوشه های کیهان در جستجوی حیات اند معمولأ به جاهایی سرمی کشند که بتوانند یکی از اساسی ترین عنصر لازم برای شکل گیری حیات پیچیده شبیه آنچه را که ما می شناسیم، کشف  کنند. این عنصر کلیدی آب است.  در فاصله 750 سال نوری دور از ما، دانشمندان مقدار قابل توجه آب را کشف نمودند که از قطب های یک ستاره جوان مانند خورشید به فضا فوران می کند. جالبتر از همه که این آب یعنی (H2O) با سرعت حدود 200 هزار کیلومتر در ساعت مانند فواره های قوی از هر دو قطب این ستاره به فضای بین ستاره ای پرتاب میشود.

این کشف در چند مرحله بسیار جالب است. اول، نشان میدهد که در سراسر کیهان ستاره های جوان یا پیش ستاره ها میتوانند مقدار قابل توجه آب در اطراف خود داشته باشند که شرایط بسیار مستعدی را برای حیات ایجاد میکند. دوم، این کشف از جهت دیگر میتواند بر شکل گیری خورشید خود ما و نقش آب در شکل گیری آن و شکل گیری سیاره خود را روشنی بیاندازد. 
این ستاره توسط رصد خانه فضایی هرشیل ایسا (سازمان فضایی اروپا) کشف شده است. هرشیل می تواند با چشمان فروسرخ خود به درون ابر های غلیظ (چگال) گاز و گرد که باعث شکل گیری ستاره ها می شوند با قوت تمام نفوذ کند. در این قضیه هرشیل نشان های ضعیفی از وجود هیدروژن و اکسیژن را کشف نمود و با دنبال نمودن این نشانه ها دریافت که این اتم ها در اطراف ستاره آب را تشیکل می دهند. مولکول های آب به سمت ستاره پیش میروند و بعد از طریق فواران های عظیم گاز در قطب های آن به فضا پرتاب می شوند و بعد گرما و فشار آب را از طریق فوران گاز ها به بخار تبدیل میکند. زمانی که فوران گاز ها به فاصله مناسبی از ستاره میرسند، با سرعت سرد می شوند و باز دوباره به شکل آب مایع در می آیند. در این مرحله قطرات آب و یا درست تر بگویم گلوله های آب با سرعت 80 مرتبه سریعتر از سرعت میانگین یک گلوله حرکت میکنند و تعداد این قطرات هم بی نهایت زیاد می باشد. پژوهشگران میگویند میزان آب پرتاب شده از ستاره برابر است با میزان آب جاری شده از دریاچه آمازون در هر ثانیه.
اخترشناسان فکر میکنند مرحله فوران آب کوتاه می باشد، ولی پروسه ای است که تمام پیش ستاره ها یا ستاره های اولیه آن را پشت سر می گذارند. اگر چنین باشد، پس بدین معنی است که آب میتواند در سراسر کیهان پراکنده باشد و این ایده خیلی جالب و قابل تعمق است.

منبع : popsci.com

به نقل از آسمان کابل